:          ﻣﻦ ﺑﻠﻮﭼﻢ ﺍﺯ ﺑﻠـــــــــــﻮﭺ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﺨﻦ          ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻡ ﻭ ﺳﯿﺮﺕ ﺍﯾﻦ ﻗـــــﻬﺮﻣﺎﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﺨﻦ          ﺍﺯ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﻣــــــــﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻭ ﺯ ﻧﻮﺍﺯﺷﻬﺎﯼ ﺍﻭ          ﺍﺯ ﻓــــــﺪﺍﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﯿـــــﻬﻤﺎﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﺨﻦ          ﺍﺯ ﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﮑﻦ ﻭ ﻣﺎﻭﺍﯼ ﺣﺎﺻــــﻠﺨﯿﺰ ﺍﻭ          ﺍﺯ ﮐﻮﯾﺮ ﻭ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺤﺮ ﻋﻤـــــﺎﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳـﺨﻦ          ﺍﺯ ﻓـﺮﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﺗﻔـــــــﺘﺎﻥ ﺍﮊﺩﻫﺎﯼ ﺁﻫﻨﯿﻦ          ﺳﺮﺩ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺎ ﺩﻟـﯽ ﺁﺗﺸــــﻔﺸﺎﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳـﺨﻦ          ﻣﻦ ﺯ ﺑﺰﻣـــﺎﻥ ﻭ ﺷﮑﺎﺭ ﺻﯿﺪ ﻭ ﺁﺏ ﻣﻌﺪﻧﺶ          ﺍﺯ ﺟﺒﺎﻝ ﺯﻧﺪﻩ ﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﻬــﮑﺸﺎﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﺨﻦ          ﺍﺯ ﺩﯾﺎﺭ ﭘﯿــﭗ ﻭ ﻓــﻨﻮﺝ ﺁﺯ ﺑﺎﻍ ﻭ ﮐﻪ ﺳــﻔﯿﺪ          ﻣﻨﺒـﻊ ﻧﻔــﺖ ﻭ ﻃــﻼ ﺍﻭ ﺑﺮﻟﯿﺎﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳــﺨﻦ          ﻣﻦ ﺯ ﺑﻨــﺖ ﻣﯿﺮﻗﻨﺒﺮ ﻧﯿﮑﺸــﻬﺮ ﻭ ﻗـﺼﺮﻗـﻨﺪ          ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺎﯾﻨـﺪﻩ ﻧﺎﻡ ﺟــﺎﻭﺩﺍﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳــﺨﻦ          ﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﻠﮏ ﺑﻤﭙﻮﺭ ﺑﺤﺮ ﮔﻮﻥ          ﺑﺲ ﻟﻄـﯿﻒ ﻭ ﻧﺮﻡ ﻣﺜﻞ ﭘﺮﻧـﯿﺎﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳـﺨﻦ          ﺑﺨﺶ ﺳـﺮﺑﺎﺯﻡ ﺑﻬــﺸﺖ ﺧﻄﻪ ﺯﺭﺧــﯿﺰ ﻣﻦ          ﺑﺎﻍ ﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰ ﺁﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻮﺳـﺘﺎﻥ ﮔـﻮﯾﻢ ﺳﺨﻦ          ﺍﺯ ﺩﯾﺎﺭ ﭘﯿﺸــﯿﻦ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺯﺭ ﺑﺎﻫــﻮﮐــﻼﺕ          ﻣﻦ ﺯ ﺧﺎﮐـﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﺨﻦ          ﭼﺎﺑــﻬﺎﺭ ﻭ ﺑــﻨﺪﺭ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﺑــﺤﺮ ﭘﺮ ﺧﺮﻭﺵ          ﺍﺯ ﮐــﻨﺎﺭﮎ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺎﺭ ﻣﺮﺯﺑﺎﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳـﺨﻦ          ﺍﺯ ﺳﻔﺎﻟﮑﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻭ ﺳﺮﺍﻭﺍﻥ ﺳﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯ          ﻣﺮﺩﻣــﺎﻥ ﺑﯽ ﺭﯾﺎ ﻭ ﮐـﺎﺭﺩﺍﻥ ﮔــﻮﯾﻢ ﺳـﺨﻦ          ﺍﺯ ﺩﻻﻭﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺮﺣﺪ ﻭ ﺧﺎﺵ ﻭ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ          ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﮎ ﻣﯿﻬﻦ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻥ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﺨﻦ

از دختر جوانى پرسيدند: از چه نوع آرايشىاستفاده مى كنى؟
گفت اينها رو به كار مى برم:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ﺑراى لبانم ................ رﺍﺳﺘگويى
براى صدايم .............. ذكر الله
براى چشمانم ................ ﭼشم پوشى از حرامات
ﺑراى ﺩﺳﺘانم ........... كمك و يارى به مستمندان
براى پاهايم ...............ايستادن براى نماز
براى كمرم ............. سجده بردن براى الله
براى قلبم................حب الله
ﺑراى عقلم ...............ﺩﺍﻧﺎﯾﯽايمان به وجود الله
معادله خوشبختی واقعی
          ****************
سلامتی=>روزه
چهره نورانی=>قیام شب    
آرامش=>تلاوت قرآن
سعادت =>نمازسروقت
گشایش درکارها=>استغفار
رفع غم واندوه=>دعا
رفع سختی =>لاحول ولاقوة الابالله
برکت=>صلوات بر رسول الله(صلی الله علیه وسلم)
‏       باارسال به دوستان اجربرده ومارا       دردعافراموش نکنید

به روی شاخه  بلبل  می سراید               دل از گلهای زیبا می رباید

   گهی در پای گل می نالد از دل               گهی در آسمان پر می گشاید

    چو می خواند سرود شادمانی             غم از سیمای گلشن می زداید

گلستان را به آواز خوش خویش              سحر   بزم   نكیسا  می نماید

به یاران گفتم  این  خنیاگر باغ                چرا مستانه  نغمه می سراید؟

بگفتا  عارفی  این مرغ شیدا                بدین گرمی خدا را می ستاید

سلام من
به غنچه‌اي كه صبحدم
به خنده باز مي‌شود
سلام من
به آن پرنده‌ي سپيد شادمان
كه در سپيده با نسيم
ترانه ساز مي‌شود
سلام من
به پيچكي كه صبح دست سبز او
به سوي آسمان بي‌كران دراز مي‌شود
سلام من
به هر چه و به هر كسي كه با سحر
تمام جسم و جان او
پر از نماز مي‌شود